Marta

Byłaś jak promyk słońca
Piękna , ciepła i mądra..
Jak się pogodzić .. gdzie sens ????

Żegnamy Cię i nie potrafimy znaleźć słów
Najlepszym pożegnaniem i podziękowaniem za to ,że byłaś
niech będzie parafraza naszego wieszcza- Juliusza Słowackiego

Smutno mi, Boże! – Dla mnie na zachodzie
Rozlałeś tęczę blasków promienistą;
Przede mną gasisz w lazurowej wodzie
Gwiazdę ognistą…
Choć mi tak niebo ty złocisz i morze,
Dziś żegnam Martę
Smutno mi, Boże!

Jako na Marty odejście się żali
Cała rodzina, tak ja płaczu bliski,
Patrząc na słońce, co mi rzuca z fali
Ostatnie błyski…
Choć wiem, że jutro błyśnie nowe zorze,
Dziś Żegnaj Marto!
Smutno mi, Boże!